İnsan sözcüğü, kelime anlamı itibariyle “nisyan” kökünden gelmektedir. Nisyan ise unutmak demektir. İnsan da unutan anlamındadır.
Hayatımız boyunca kavramları hatırlamak olduğu gibi, unutmakta vardır.
Ruhların yaratıldığı kalu bela da Allah, bütün ruhlara “ben sizin Rabbiniz değil miyim’’ diye sorduğunda, onlarda “evet sen bizim Rabbimizsin” (Ara’f 7/172) demek suretiyle, Allah’a söz vermişlerdi... Ancak; insan, Dünyada bir bedene kavuşunca, kalu belada verdiği sözü unuttu.
Dünya sefası, çekiciliği, gündelik arzu ve istekler insanı oyaladı.
İnsan unutan demektedir ve insan birçok şeyi olduğu gibi yaratıcısını da unuttu.
Unutkanlık, ilk insanda da kendini açıkça gösterir. Allah, Hz. Âdem’in (as) unutmasını şöyle bildirir:
“Doğrusu daha önce Âdem’den ahit almıştık da unuttu” (Tâhâ, 20/115)
Hayatta muhtelif örnekler vermek gerekirse, çok sevdiğiniz olmazsa yaşayamayacağımız bir yakınınızı kaybettiğinizde sanki sizde onunla birlikte ölecekmiş gibi bir duyguya kapılırsınız, göz yaşlarınızı akıtırsınız. Yüzünüz gülmez. Çevredeki yakınlarınız teselli etse de içinizdeki burukluk devam eder. Ancak, aradan birkaç gün geçince acılarınız hafifler, hatta eskisi gibi gülüp eğlenirsiniz ve hayata devam edersiniz. Çünkü insan, unutan demektir, Bizlere unutma duygusunu veren Rabbimize ne kadar şükretsek az değil mi? Unutma olmasaydı acıdan yaşayamazdık.
Elbette ki unutan insanın bir şeyi asla unutmaması gereklidir. Nefsin oyunlarına karşın, Allah’ ı asla unutmamalıdır ve hatırlamalıdır. Biz Müslümanlar bu dünyanın bir imtihan hayatı olduğunu kulağımıza küpe yapmalıyız.
İnsanoğlunun Allah’ı unutması, O’na verdiği sözü unutması, Allah’ın emir ve yasaklarını unutmasıdır. Böyle bir unutkanlık tam bir gaflet halidir.
Allah Kur’ an ı Kerimde “O kimseler gibi olmayın ki, onlar Allah’ı unuttular, Allah da ceza olarak nefislerini onlara unutturdu.” (Haşr, 59/19) demektedir.
İnsanoğlu kendilerini sorgulamaz, pak ve temiz olarak görürler. Sonsuz bir hayat var gibi yaşamlarına devam ederler. Bir gün geldiğinde hayata veda edeceklerini unuturlar.
Allah ‘‘Çoklukla gururlanmak sizleri oyalayıp durdu. Sonunda kabirleri ziyaret ettiniz”(Tekasür, 1-2) ayeti bir yönüyle insanların halini dile getirmektedir.
Bizler Allah’ ı unutunca, unutulacağımızı da unutmamalıyız.
Selam ve dua ile…
