Değerli okurlar, malumunuz üzere geçtiğimiz günlerde Kahramanmaraş merkezli meydana gelen iki büyük depremle yıkıldık. 10 tane ilimizi etkileyen bu deprem, şehirlerimizi yerle bir etti. Doğduğumuz, büyüdüğümüz, her sokağında ayak izlerimizin olduğu şehrimiz, şimdilerde ise adeta hayalet bir şehir haline gelmiş bulunmakta. Eskiden gezdiğimiz sokaklar şimdilerde moloz yığınlarından geçilemez durumda. Eskiden üç beş hatırı sayılır dostla oturup bir barak çay içtiğimiz ocaklar şimdilerde anılarımızın tozlu raflarında çoktan yer edinmiş bulunmakta. Açıkçası, kırk yıllık hatrı olsun niyetiyle içtiğimiz kahvelerimizin hatrı kaldı hafızalarımızda. Hasılı artık anılarımızla başbaşa kalmış, yarım psikolojilerle bir sonraki günün garantisinin olmadığının farkında olarak, günü geçirmenin planları içerisindeyiz.
Böylesine zorlu bir imtihandan geçmemize rağmen, bu yazıyı hızlı bir şekilde yazma ihtiyacı hasıl oldu. Özellikle, adeta bir film şeridi gibi gözlerimizin önünden geçip giden anılarımı bir an önce yazıya dökmenin daha sağlıklı olacağını düşündüm. Yazının da başlığından anlayacağınız üzere, enkaz altında kalarak hata gözlerini yuman Yeni Malatyaspor kalecisi Ahmet Eyüp Türkaslan abim için bu yazıyı kaleme alıyorum.
Eyüp Abiyle, 4-5 ay önce kulüpte işe başlamam vesilesi ile tanışmış oldum. Aslında bakarsanız bir insanı tanımak için oldukça kısa bir zaman dilimi. Ona dair birçok anım olduğunu söyleyemem elbette. Fakat bazı insanlar o kadar güzellerdir ki onları tanımak için yıllarca arkadaşlık yapmana gerek kalmaz. İşte Eyüp Abi de bu insanlardan bir tanesiydi. Mütevazı duruşu ve sıcak kanlılığıyla, karşısındaki kişiye 40 yıllık dostuymuşçasına yaklaşır, hiç yabancılık çektirmezdi. Kulüpteki ilk günümde benimle ilgilenen ilk futbolcuydu Eyüp Abi. Önce hitap etmek üzere ismimi öğrenmesi ve direk ismimle hitap ederek hayırlı olsun Yasir kardeşim demesi daha ilk günden cezbetmişti beni. Futbolcu denildiğinde aklımıza gelen kibirli insan profilinin, bilinçaltımdan gitmesine neden olan birisi olmuştu Eyüp Abi. Hakeza yine kulüp içerisinde bulunan tüm futbolcu kardeşlerim ve abilerim. Fakat o gerçekten yeri ayrı olan, bambaşka insanlardan bir tanesiydi benim için, özeldi…
İlk günlerde resmi hesaptan paylaşılmak üzere Eyüp Abinin çekmiş olduğum bir fotoğrafını atacakken, bir karışıklık sonucu iki fotoğrafını birden paylaşınca, ertesi günkü antrenmanda Eyüp Abinin odağı haline gelmiştim. Gülerek; “Yasirim uzun zamandır bizi paylaşan yoktu maşallah bi geldin pir geldin. İki fotoğrafı birden paylaşmakta ne ola. Şaşırttın daha ilk günlerinden.” diyiverdi. Tabi ben o gün, abi aslında bir tanesini atacaktım ikincisi yanlış oldu diyemediğimden, hiç bozuntuya vermedim. Eyüp Abi bundan sonra ben varım şaşırmayı bırakmalısın diyerekten bir cevap vermiştim. Sonrasında gülüşmeler…
Bir insanın samimiyetini size karşı olan hitap şeklinden anlamanın mümkün olduğunu düşünüyorum. İşte Eyüp Abinin daha ilk günden Yasirim diye hitap etmesi, beni rahat hissettirmesinin yanında, kendisine karşı olan hayranlığımı da kat kat arttırmıştı. Sanki yıllardır arkadaşmışız gibi…
Eyüp Abi, takım içerisindende olsun, çevresine olsun, hatta ve hatta taraftarlar nezdinde dahi olsun çok sevilen isimlerden bir tanesiydi. Belkide en çok, Ziraat Türkiye Kupası 3. Tur karşılaşmasında kalesinde devleştiği anlarıyla hatırlayacağız Eyüp Abiyi. Penaltılara giden maçta adeta sesim kısılırcasına sevinmiştim kurtardığı penaltılara. O gün maçı takip eden herkesin de benim sevindiğine eminim. Tekrar tekrar izliyorum o görüntüleri. Her izlememde tüylerim diken diken oluyor. Bilmiyorum, alışabilecek miyiz?
Bizler Eyüp Abiyi tanıyanlar olarak ona şahidiz Yarabbi kabul buyur. Allah’ım Eyüp kuluna ve bu depremde hayatını kaybeden tüm vatandaşlarımıza rahmet eyle. Eyüp Abiyi ve bizleri ve hayatını kaybeden tüm müslüman kardeşlerimizi cennetinde buluşan kullarından eyle. Bu zor günlerimizde bizlerin yardımcısı ol, insanlarımızın bu imtihanı atlatabilmeleri için güç ve kuvvet ver Allah’ım.
Yattığın yerde rahat uyu Eyüp Abi. Seni seven kardeşlerin seni ölene dek unutmayacak. Mekanın cennet, ruhun şad olsun.
Not; Çok fazlaca bir tempo arasında bu yazıyı yazmaya çalıştım. Açıkcası duygularımı çok iyi ifade edebildiğimi düşünmüyorum. Çünkü şu an öyle bir psikoloji içerisinde olamayabilirim. Fakat yinede her şeye rağmen bu yazıyı yayınlamayı kendime bir görev bildim. Kendinize iyi bakın, sağlıcakla kalın.
