Beşinci Mevsim
Nesibe Aldemir
İnce ince yağan karda ararım seni,
Birbirine değmeden düşen tanelerinde.
Ayazın suya esen kararlılığında,
Beyazın dünyayı sardığı anda.
Bulmak nedir Ey Sevgili,
Baharda çağlayan sular mı dersin,
Tomurcuğunda nazı saklayan güller mi?
Ah sevgili,
Güneşin matem tutan yüzünde saklı dertlerim,
Bilmez ne derindir eller,
Kanar da kanatmaz yaralar,
Söyle Sevgili,
İncinen incitseydi bahara kavuşur muydu,
Derilmiş çiçeklerin toprakta dem tutan tohumları,
Baharın kalbinde atar mıydı gelincikler,
Şarkılara eşlik eder miydi kır çiçekleri?
Sonbahar rüzgârı esende gel yüreğime,
Yapraklar dökülüyor ömrümden,
Zaman biçare, ağaçlar durgun,
Gidiyor günler vedasız, vefasız…
Yaprak misali savruluyor yıllar,
Kışı bahane eden, baharı müsvedde yaşıyor,
Ah sevgili,
Yüreği beşinci mevsimi mesken tutan yâr,
Senin gönlünde hangi çiçekler açar,
Kaderin izinden yola revan olan yolcu,
Söyle senin yağmurların neler büyütür,
Uçsuz bucaksız çöllerde,
Senin güneşinin de karanlık sayfaları var mı,
İçinde derin yaraları saklayan?
Söyle sevgili,
Ayazın çatlatır mı elleri,
Hüzünle toprağa düşen yağmurların,
Gözleri nemlendirir mi?
Kır çiçeklerin koynunda besteler saklar mı?
Baharı düşlerken,
Güneşin gidişi bir veda mı toprağa,
Ağacın bahar boyunca söyledikleri yalan mı yaprağa,
Savrulmak için mi parladı güneşin asil kollarında,
Kuşlar kanat çırparken fısıldar mavi göklere;
Mevsimler yalan,
Yollar kısa,
Zaman durmadan çağlayan asi bir nehir,
İnsan beklerken kaybeden bir meczup,
Düşler beşinci mevsime gebe,
Kırık bir aynaya yansıyan suretinle,
Arala kapıları ve hisset beşinci mevsimin rüzgârını…
