Bazen öyle olur dalar boşluklara günün en kuytu köşelerine
Baharlar gelecek iken kara kışlara teslim olur ansızın
Zaman öyle bir şey ki bağırsan sesini duyuramazsın
Çığlıkların sessiz kalır yürek yırtarcasına umarsızca
Evet, bazen öyle olur salıverirsin batıp giden güneşin
Kayıp giden yıldızın arkasından hayal kurar gibi olur
Sılaya hasret vuslata hasret kalır gibi düşlersin
Ve kalırsın onca şeyler ile bir başına onlar da kalır düşte
Kalem yazmaz akıl almaz yürek dayanmaz
Elinde belki kaç çay soğur bilemezsin
Kaç sandalye çekersin boş kalacağını bilerek
Değil mi ki insan hep yarım ve yamalak
Ki insan mı insanlık mı diye sorarsın
Sözcüklerine kelepçe vurulmuş dilimin
Kekeleşmiş kekeç halinle sessiz kalırsın
Bilemezsin insanlık başına ne çorap ördüğünü
