Kurban kesmek… Adamak… Allah’a adamak... Tüm fani olanları O’na adamak… O’nun verdiklerini O’na adamak...
İki yol vardır insanların önünde: Ya kendilerini Allah’a adar ve kurtulurlar ya da Allah’tan başkasına adanır ve aldananlardan olurlar.
Kur’an’ı Kerim’de adama, adanma konusundaki örneklerden birisi, İmran’ın karısı Hanne’nin, kızı Meryem’i adayışıdır. Yıllardır annelik özlemi çeken bir kadın, çocuğuna doymadan fedakârlıkta bulunuyordu. Bir anne bir süreliğine değil, bir daha dönmemek üzere evladını adıyordu. Yıllarca beklediği tek çocuğu adak olarak Beyti Makdis’in görevlilerine teslim ediyordu.
Meryem kendini Allah’a adamayı seçti. O, Allah için adanmanın örneğiydi.
Kur’an’ı Kerim’de adama, adanma konusundaki örneklerden birisi de ihtiyarlık çağına gelinceye kadar evlat özlemi çeken Hz. İbrahim’in, kendisine bahşedilen İsmail’i adayışıdır.
Hz. İbrahim’in gözünü kırpmadan en değerli varlığını adayışı… İsmail’in teslimiyeti ve adanışı… İbrahimi duruş, İsmaili teslimiyet… Zulmün egemen olduğu bir dünyada tek başına bir ümmet olan Hz. İbrahim… Kendi özgür iradesiyle başını bıçakların altına koyan İsmail…
Birbirine tamamen zıt örnekler de vardır Kur’an’da. Hz. Âdem’in iki oğlundan adağı kabul edilmeyen Kabil’in, adağı kabul edilen kardeşi Habil’i haksız yere öldürmesi gibi... Kin ve kıskançlık nedeniyle...
“Kendilerini Allah’a adayanlar seçilmişlerdir aslında.
Kendilerini Allah’a adamayanlar aldanmışlardır.
Kendilerini sözde Allah’a adayanlar da var. Hayatın sıkıntılarını, dertlerini, işini-gücünü bitirdikten sonra geriye zaman kalırsa eğer, bir şeyler yapmak isteyenler…
Herkesin kendine göre değerli varlığı vardır ve o değerli varlık onun İsmail’idir.
Önemli olan, “Ne olursa olsun anne-baba olmak” değil, salih bir evladın anne-babası olabilmektir.
Kurban kesmek… Adamak… Kabil kompleksiyle değil, Habil samimiyetiyle adamak… İbrahim ve Hanne gibi adamak… İsmail ve Meryem gibi adanmak… Hacer’ce teslim olmak… Yaklaşmak… Yakınlaşmak…
