TÜM YAZILARI SON GÜNCELLEME: 28 Şubat 2022 00:07
Geleneksel ailede babanın temel görevi, evin geçimini sağlayacak maddi kazanç elde etmekti. Gün boyu dışarıda olan baba eve geldiğinde günün yorgunluğunu atardı. Dolayısıyla çocuklarına çok fazla zaman ayıramazdı. Dolayısıyla, çocuk ile ilgilenmek, çocuğun bakımını yapmak, çocuğu eğitmek annenin temel görevleri arasında birinci sırada gelirdi. Bu durum, alışılmış bir yaşam şekliydi ve olması gereken bir normal olarak karşılanıyordu.
Günümüzde her alanda değişim yaşandığı gibi annelik ve babalık rollerinde de değişim yaşanmış ve yaşanmaya devam etmektedir. Endüstri devriminden sonra batıda çalışan anne sayısı artmıştı. Günümüzde ise annenin çalışması en az baba kadar elzem olarak görülmektedir. Geleneksel ailenin yapısı ile yaşamı sürdürmek mümkün görülmemiş ve değişim zorunlu olmuştur. Hem babanın hem de annenin çalışıyor olması, çocuğun yaşamında babanın rolünü daha önemli hale getirmiştir.
Babanın çocuğun duygusal ve sosyal gelişiminde etkisi çok önem arz etmektedir. Bebekler, doğumdan itibaren anne ile olduğu gibi baba ile de bağ kurarlar ve babanın ilgisi ile bebekte güven duygusu gelişir. Babanın ilgisi ve sevgisi, çocukta sağlıklı öz güven gelişimi için olmazsa olmaz şartlardandır. Bebeklikten itibaren babanın ilgisi, çocuğun sosyal alanda ve akademik olarak başarılı olmasını sağlamaktadır.
Bir baba adayı şunu kabul etmek zorundadır: Geleneksel ailedeki baba, babalık, babalık yaklaşımları günümüzde artık geçerli değildir. Ailenin maddi ihtiyaçlarını sadece baba karşılıyor olsa da baba artık geleneksel ailedeki baba gibi olmamalıdır. Artık baba da en az anne kadar bebeğin ve çocuğun bakımı ve eğitimi ile ilgilenmelidir.
Bebeklerin ve çocukların, anneleriyle olduğu kadar babalarıyla da güven ve bağlılık ilişkisine; onların sevgi ve ilgisine ihtiyaçları vardır.
Meslek hayatımda yıllarca yaptığım gözlemler ve araştırmalara göre babanın yokluğu özellikle çocuğun zihinsel ve sosyal gelişimini olumsuz olarak etkilemektedir. Babanın yokluğu çocukta çeşitli olumsuz tepkilere sebep olur. Bu tepkiler, babanın ailedeki rolüne, çocukla iletişimine, çocuğun yaşına, ayrılık süresine, annenin özelliklerine ve çocuğun ailedeki diğer bireylerle ilişkisinin niteliğine bağlı olarak değişmektedir. Babanın yokluğu çocukta hırçınlık, saldırgan davranışlar, sosyal ortama uyumda zorlanma ve okul başarısında düşmelere özellikle sebep olmaktadır. Meslek hayatımda gözlemlediğim bir durum da baba olmasına rağmen ilgisizse çocukta yine az önce sıraladığım olumsuzluklar görülmektedir.
İlgili babaların çocukları liderlik, sosyal ortamda uyum, öz güvenli, ders başarısı yüksek gibi özellikler gösterirler. Babanın varlığı ve ilgisi, çocukların cinsiyetine uygun kimlik geliştirmesi için önem arz etmektedir. Hem kız çocuklarının hem de erkek çocukların kendi cinsiyetine uygun bir kişilik geliştirmesi için babanın varlığı ve ilgisi çok önemlidir.
Baba, aile içinde otorite sembolü olarak görülür. Sağlıklı bir kişilik gelişimi için aile içinde kuralların olması gerekir. Bu kuralların uygulayıcısı ise daha çok baba görülmektedir. Çocukların duygusal ve davranışsal gelişiminde, babanın (ve annenin) tutarlı ve kararlı olması önemli rol oynar. Günümüzde aslında babanın otorite sembolü olma rolü de gittikçe zayıflamaktadır. Bu konuda da anne ile baba gittikçe eşit bir konuma gelmektedir.