Seni bulmak

Şiirce günlerimden geçiyor geçmişim,
Fragmanı sergileniyor yaşanmadan takvimden düşen günlerimin,
Yüreğimin ölü toprağını kaldırıyor bir mezar işçisi,
Renksiz, koyu, siyah elbiselerini çıkarıyor umudum,
Varlığını hisseden ruhlar şöleninde sunulan kadehlere ortak oluyorum,
Senli benli kavgaların anlamsızlığı sarıyor her hücremi,
Sevginin kutsallığı kol geziyor damarlarımda,
Ademce, Yusufça sevdalar yükleniyor yüreğime,
Ağır, kor, duru, mavi, beyaz…
Yine de halinden memnun çilem,
Açılan kapıların ardını görme heyecanındayım,
Enkazlar kalkıyor caddelerimden,
Ufka doğru yeni yollar açılıyor.
Umudun gökkuşağı rengidir azığım,
Hüzün ise en kadim dostum,
Huzur nedir Ey sevgili?
Issız çöllerde kum tanesi olup çölün derdini yüklenmek mi?
Ummanda bir damla su olup sonsuzluğun düşünde kaybolmak mı?
Ya da bulmak Seni, beni, bizi...
Gizden İz’e sızan dizeyi…
Yaşamak harese dikeni çiğnemek gibi,
Göklerdeki yıldızlar adedince yanmak bazen,
Kül olup savrulmak yıllara, yollara…
Bazen doğmamış dünlere gebe kalmak,
Dünyanın yüklerini indirmek dipsiz kuyulara,
Bazen kıyama durmak bazen secdeye varmak,
İbrahimce kırmak putları,
İlmek ilmek örülen çileden yaralara merhem olmak, 
Ve Sana çıkan yollara koyulmak…
Seni bulmak Seninle olmak…