Gazze'ye Değil Kendimize Üzülelim!

Küffarın gözünde zerre kadar değerimiz olmadığına üzülelim!
Bizi adam yerine koymadıklarına üzülelim!
Rabbin yanında değersiz olduğumuza üzülelim!
Şehadet şerbeti içme şerefine ulaşamayacağımıza üzülelim!
Bir avuc siyonistin gözünde milyonlarca müslümanın(!) değersizliğine üzülelim!
Onlarla yaptığımız ticarete üzülelim.
Hüzünden öteye gidemeyecek olmamıza ayrıca üzülelim!
Yüzlerce insan öldürüldü, üstelik ramazan ayında.
Sonrasında yine dur durak bilmeyen saldırılar...
Gökyüzünde uçuşan bombalar ve cesetler...
Ağlaşanlar ve hamd edenler...
Gazze tam bir arbede...
Tam bir cennet yolculuğu...
Tam bir cehennem!
Üzülmüyorum!
Onlara üzülmüyorum.
Ölen cennette, kalan cennete gitme hayalinde,
Ama bize üzülüyorum işte.
Bir imamoğlu diploması kadar konuşulmuyor Gazze...
Bir imamoğlu veya Reis kadar dert edilmiyor.
Gündeme gelmiyor.
Geçiştiriliyor esas olan.
Aslolan yitiriliyor.
Değerler bitiriliyor.
Ne zaman yapılmadı ki...
Sadece Gazze mi?
Suriye, Irak, Afganistan, Mısır, Libya, Yemen vs...
Neresi kayda değer görüldü?
Hepsinde benzer acılar vardı.
Benzer zulümler oldu.
Gözyaşları hep aynı renkti.
Ama biz yine en az şimdiki kadar duyarsızdık.
Ateş yine düştüğü yeri yakıyordu.
Her konuda aynı...
Sadece savaş değil.
Deprem oldu...
Hiç gündeminde olmayan kitleler vardı.
Hiç etkilenmeyen.
Hiç üzülmeyen...
Tekrar siyasetin sıcak gündemine geleyim.
Ülkede imamoğlu kadar kapasiteli bi adam yok mu.
Veya başka koltuk sahipleri kadar kapasitesi olan kimse kalmadı mı.
Yine birileri parlatılıyor işte.
Yoksa sokaktan herhangi birinde siyasi liderlerden daha fazla kapasite, daha ziyade donanım var.
Vallahi var, Billahi var!
Şurada bir esnaf, dağda bir çoban bunlardan daha hamarat ve akıllı değil mi?
Ama gel gör ki kader veya keder...
Belki de nasip...
Belki de böylesi daha güzel ve hayırlıdır diye...
Her neyse...
Başımıza Allah'ın bizim için dilediğinden başka birşey gelmez...
Vesselam…