Bir karınca suya düşse, çırpınır, sürüklenir, kaybolur… Ama yüzlercesi bir araya geldiğinde, suyun üzerinde bile dağılmadan durur, bir vücut gibi hareket eder, bir köprü gibi suyu aşar!
Hiçbiri mühendis değildir. Plan yapmaz, komut vermezler birbirlerine. Ama her biri, diğerini tamamlayan bir parçadır. Her biri, bir ucundan tutar; biri bıraksa hepsi dağılır. Ama hiçbiri bırakmaz! Çünkü onları bir arada tutan görünmez bir Kudret, bir İlham vardır: Allah’ın yarattığı o muazzam sistem!
Bilim insanlarına göre bu davranış, özellikle Solenopsis invicta yani ateş karıncalarında gözlemlenir. Karıncalar, bedenlerini adeta kilit gibi birbirine kenetler. Canlı bir halat, hareketli bir ada, esnek bir köprü gibi davranırlar. Suya batmazlar; çünkü bedenleri su itici özellik taşır. Birlikte yön değiştirebilirler; çünkü her biri ortak akılla hareket eder gibi çalışır.
İşte bu doğa sahnesi bize çok şey öğretir.
Karıncalar çalışkandır, evet. Ama asıl büyüklükleri, “birlikte kalabilme” yeteneklerindedir. Her biri tek başına küçük bir varlıkken, bir araya geldiklerinde suya bile meydan okurlar.
Tıpkı bir aile gibi. Tıpkı bir ümmet gibi. Tıpkı bir toplumun huzur içinde kalması gibi...
Bir ailede bir kişi sabrı elden bırakırsa, bir kişi vazifeden çekilirse, bir kişi yorgun düşüp kenara çekilirse… yapı sarsılır. Ama herkes yerini korursa, görevini severek yaparsa, diğerini ayakta tutacak kadar gayret ederse: O aile, suyu geçer. Krizi aşar. Güçlü kalır.
Bir ümmet de öyle değil midir? Her fert “ben”i bırakıp “biz” olmayı öğrendiğinde, cemaat ruhu doğar. Birbirine kenetlenen gönüllerle ümmet gövdelenir. Hakkı ayakta tutar, adaleti yaşatır.
**
Kur’an, birlikten doğan rahmeti şöyle haber verir:
“Hep birlikte Allah’ın ipine sımsıkı sarılın. Parçalanmayın…” (Âl-i İmrân, 103)
Peygamberimiz (s.a.v.) ise şöyle buyurur:
“Müminler, birbirine kenetlenmiş duvar gibidir.” (Buhârî, Salât, 88)
Demek ki Allah Teâlâ'nın yarattığı bu küçük karıncalar, biz büyük akıllara büyük mesajlar veriyor:
Birlik, sabır, iş bölümü ve sadakat.
Ailede, toplumda, ümmette en çok eksilen şey bu değil mi? Herkesin "ben haklıyım" dediği bir çağda, kimse fedakârlığı hatırlamıyor. Oysa karınca, bırakın hakkını aramayı, arkadaşını sırtına alıyor, onunla birlikte yürüyor!
Birlikten güç doğar…
Karıncalar bize sadece çalışkanlığı değil; Bir olmanın, birlikte hareket etmenin, dayanışmanın ve sadakatin ne kadar hayati olduğunu hatırlatıyor.
Birimiz bıraktığında sistem bozulur. Ama herkes yerini korursa, Aile de ayakta kalır, toplum da dirilir, ümmet de yükselir.
Karınca misali yaşayalım…
Küçük görünsek de, birlikte büyük işlere vesile olalım!
Çünkü birlikte olanlar, batmaz.
Karıncalar gibi ol! Küçük ama omuz omuza… Sessiz ama güçlü… Birlikte var olmanın, birlikte kalmanın şuurunda…
