Çocuk
Cafer Çelik
Aile planlaması düşüncesi insanımız tarafından kabul gördü. Çocuk sayısı çoğuları tarafından ikiye düşürüldü. İkide de kalmadı, bire, hiç çocuk yapmamaya, evlilik yapmamaya doğru gelişiyor. Böyle devam eder tedbirler alınmazsa asker edilecek genç bulmada güçlük çekilecek, ata kanıyla yoğrulmuş vatan boş kalarak başkalarının yerleşimine açılacak. Emlak satışlarının artarak devam etmesi, benzeri bir gelişmenin habercisi. Yanlışlara seyirci olmak, gelişmesi için gerekli tedbirleri almamak, geç kalınırsa zorlaşıyor. Yangın kıvılcımken kolay, büyürse zor söndürülür. PKK, Fetullahcılarda olduğu gibi.
Her şey her yönlü incelenmeli, düşünülmeli, böyle başlar nerelere gider, geliştikçe neler olur? Çocuk yapmayı azaltmanın yanlış neticesi senelerce sonra görülmeye başladı, bazı tedbirlerle durdurmak çok zor. Masrafı düşünerek istenmişse, zenginlerde az çocuk yapmaya neden özeniyorlar? Geçmişte ekmek bulmada güçlük çeken ailelerin yedinci, sekizinci çocukları doğduğunda sevinirler, Yaratan, yaratıklarının rızkını verir derlerdi. Çocuk en küçük yaşta, ailenin gücü nispetinde yardımcı olurdu. Küçük kardeşine bakar, yaşlı dede ve büyük anasına hizmet eder, danasını, oğlağını, kuzusunu otlatır, yapabileceği işlerde aileye yardımcı olurdu.
Şimdi çocuklar okul ve oyunla, hazırlık kurslarıyla vakit dolduruyor, ailede pek işe yaramıyor. Çoğu ailelerde derslerle uğraşsın diye bir şey yaptırmıyor. Tüm aileler, okusun memur olsun istiyor. Devletin belli sayıda memur kadrosu, ihtiyacı var, vatandaşın çocuklarının hepsi memur olmak, devlet işinde çalışmak istiyor. Özel sektör ihtiyacı kadar çalıştırmak için elaman alır, çoğu insanımız parası çok, işi yok olsun istiyor. Devlet dairelerinde bir kişilik işte üç-beş kişi barınıyor, iş yapmadan alınan para helal, bereketli olmuyor.
Sanatkâr olmak, iş kurmak, imalat yapmak, hayvan yetişmek, çeşitli üretim yamak isteyenler çok az. İşsiz gezen yüksekokul, lise mezunlarının sayısı katlanarak artıyor. Bu gelişmede tedbirler düşündürmeli. Okuyanlar para harcamayı biliyor, kazanmayı, evin gelirini, giderini bilmiyor. Aile reisi aylık geliri okuyan gencin eline verse aylığı haftada bitirir, üç hafta açık verir.
Geçmişte çocuk yaşına göre aileye yüklüğü azalır, aileye yardımcı olur, yükünü azaltırdı. Çoğu kimseler çocuğu belli yaşa gelince ağır işleri çocuğa bırakır, kendisi bostan, bahçe işleriyle uğraşır, yetkin çocukları olmayanlar onlara imrenir, çocuğumuz büyüse, biran önce bize yardımcı olmasını sabırsızlıkla beklerlerdi. Okullar masraflı, okul bitirip vazife alanlarda ailelerine pek yardımcı olmuyor, olamıyor. Yardımcı olmak için ailenin yetiştirmek, okutmak için çektikleri sıkıntıları düşünüp, biraz sıkıntıya katlanarak muhtaç aileye yardım edilmelidir. Benim maaşım (145Tl.)idi.(45lirasını)kendime ayırır,(100) lirasını aileme gönderirdim. Onlar bizler için kendi ihtiyaçlarını yapmaz bizlere yardımcı oldular. Onların yardımı ikram, bizim yapacağımız borçtur.
Çok emekle, masraflarla yetiştirilen çocukların çoğu, kendilerine emeği geçenleri ihmal ediyorlar, yardım değil telefon etmiyorlar. Bu durumlarda çocuk sevgisini, çocuk yapmamada etkili oluyor. Ana, baba çocuklarının kendilerini ihmal etmemelerini, öldükten sonrada dua, hayır yapıp, ruhlarına göndermelerini arzu eder. Normal çocukta bunları yapmayı yaşamında birinci vazife bilir. Ana-baba kendi geçmişlerine hayırlar yapmalı, dua etmeli, çocuklarına örnek olmalı, çocukların uygun yetişmesi için yapması gereklileri yapmalıdır.
