Mahallede Yardımlaşma..

Bir kaç gün önce mahallemize taşınan engelli bir aile oldu.
Odun ve kömürünün olmadığını söyleyince eski günlerde mahallede yakacağı olmayanlar için büyüklerimizin rol model olduğu yöntem gözümün önünde canlandı.
Mahalleye taşınan veya maddi durumu olmadığı için odun kömür alamayanlar için cami imamı ve bir kaç yaşlı bir araya gelir sokağın en alt başından başlanır kapı kapı dolaşılırdı.
Kimi bir kucak kimi bir torba kimisi ise kömür verirdi.
Sokağın üst başına gelindiğinde traktör veya at arabası dolardı.
Hakeza cami, çay ocağı veya insanımızın toplandıkları mekanda bir bakarsınız muhtar veya bir yaşlımız eline bir tepsi alır garip bir komşumuz var Allah rızası için yardım denilerek herkes gönlünde ne koparsa tepsiye atardı.
Yardımlaşma ve paylaşma yaşar ve yaşatılırdı.
Paylaşma ve yardımlaşmanın sürekli kurumlara havale edilmesi paylaşma ve yardımlaşma duygusunu körelteceğini düşünenlerdenim.
Kaymakamlıklara bağlı Sosyal Yardımlaşma Vakıfları aracılığı ile yardıma muhtaç ailelere gerekli yardımlar yapılmaktadır.
Elbette tam yeterli olmayabiliyor bu yardımlar.
İşte burada devreye girmeliyiz.
Yardıma muhtaç bir aile var denildiğinde işin en kolay yolu sosyal yardımlaşma vakıflarına yönlendirmekten ziyade, elimizi taşın altına koymalı, yardımlaşma ve paylaşma duygusunun körelmemesi adına imkanlar dahilinde yardımlaşmayı sağlamalıyız.
Bugün bende öyle yaptım.
Odun ve kömür ihtiyacının olduğunu söyleyen, yardıma muhtaç olduğunu bildiğim ailemiz için dostların kapısını çaldım.
Elbette şimdi her ev doğalgaz olduğu için sokağın bir başından diğer başına odun kömür toplamak için sokağa çıkmadım.
Hayra vesile olmak hayırdır diyerek durumu anlattım.
Hamdolsun bir kaç saat içerisinde ailemizin ihtiyacı olan odun ve kömür ihtiyacını karşılayacak miktarı sağladık.
Hamdolsun yardımlaşma ve paylaşma duygusunun var olduğu gerçeğine şahit oldum.
Bizde olana değil bize kalana bakın siz, bize kalan Allah için dağıttıklarımızdır.
Rabbim bizleri hayr yapan ve hayra vesile kılan kullarından eylesin.